ما با «اخت‌الرضا» در سینما دیده شدیم/مادرم گفت عاقبت به خیر نشدی!
تاریخ انتشار: ۲۵ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۹۶۸۵۷
به گزارش خبرنگار مهر، «اخت‌الرضا» به کارگردانی سید مجتبی طباطبایی فیلمی تاریخی- مذهبی است که این روزها در حال اکران در سینماهای کشور است و تا به امروز مجموع فروش سینمایی و سیار آن به یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان رسیده است.
به همین بهانه با سه تن از بازیگران این فیلم گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:
«اخت‌الرضا» ظرفیت فیلمسازان شهرستانی را ثابت کرد
حمید لاجوردی بازیگردان و مشاور کارگردان «اخت‌الرضا»» درباره نحوه حضور در این پروژه سینمایی به خبرنگار مهر گفت: من و آقای طباطبایی کارگردان این اثر، تاکنون در تلویزیون سه کار را با همدیگر کارگردانی کرده‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی که نقش یک مرد علوی را هم در این فیلم بازی کرده است در این باره عنوان کرد: نقشی که من در «اخت‌الرضا» بازی کردم این بود که در بخشی از فضای سیاسی اجتماعی آن زمان در بازار چالشی بین ۲ نفر ایجاد می‌شد، یک نفر از آنها از ماموران و عاملان حکومت عباسی و دیگری مردی علوی و از محبان اهل بیت (ع) بود که من آن نقش را بازی کردم. در آن سال‌ها یک درگیری بین علویان و عباسیان وجود داشته و این واقعیت تاریخی آن دوره است و نقش من به نمایندگی از جریان علویان بود.
لاجوردی درباره فضای حاکم بر سینمای ایران و ارتباط آن با پروژه «اخت‌الرضا» بیان کرد: حقیقت این است که یک اتفاق خیلی بزرگ افتاده است، ما همیشه می‌گوییم که سینما یعنی، تهران و پایتخت و مسئولان فرهنگی کشور متصور نیستند که در شهری به غیر از تهران می‌شود سینما داشت. نه که نداریم، داریم، انجمن‌های سینمایی فعالیت می‌کنند اما در حوزه فیلم کوتاه. اینکه در حوزه فیلم بلند کسی بخواهد اکران سراسری بگیرد مثل فیلم «اخت‌الرضا»، این یک اتفاق بی‌سابقه است. خیلی آرزو دارم که سینماهای استان‌های مختلف راه بیفتد و این تمرکزی که در پایتخت وجود دارد در کل کشور باشد. ما هنرمندان و بازیگران و کارگردان‌های درجه یک بسیاری در کل کشور داریم ولی در شهرها و استان‌های خودشان نمی‌توانند کار کنند. آنها هجرت می‌کنند به تهران و آنجا درگیر چرخه‌ای از سینما می‌شوند که مال آنها نیست و شاید یک مقدار از فضای کاری خودشان دور بشوند اما درباره این فیلم برای من خیلی واکنش‌ها جذاب بود که می‌گفتند شما توانستید در شهری غیر از تهران و با افرادی به غیر از افراد شناخته شده‌ای که در سینمای پایتخت حضور دارند، فیلم بسازید.
تلخ و شیرین ایفای نقش قاتل اهل بیت (ع)!
مرتضی جلالی کارگردان و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون که در فیلم سینمایی «اخت‌الرضا» نقش یکی از ماموران عباسی را ایفا کرده است هم در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: با وجود اینکه این پروژه شرایط سختی داشت اما چون زادگاه من قم است و قبلاً قم زندگی می‌کردم و به خاطر عرقی که به حضرت معصومه (س) داشتم، قبول کردم و صلاح دیدم که این نقش را بازی کنم و احساس می‌کنم من را خود ایشان به سمت این کار کشاند. البته من پیشتر با ایشان آشنایی داشتم و قبل از این سه دوره پشت سر هم در جشنواره کریمه اهل بیت در مورد زندگی حضرت معصومه (س) کار داشته‌ام و کارگردانی کرده‌ام و بازیگردان کار آقای لاجوردی هم بسیار به شخصیت پردازی من کمک و من را هدایت می‌کردند و نهایتاً با کمک کارگردان و دستیاران وی توانستم این نقش را ایفا کنم.
این بازیگر مطرح کرد: در شهرهای مذهبی بسیار از این فیلم استقبال کردند. ولی بدترین بازخورد برای من، حرف مادرم بود که گفت بعد ۲۹ سال کار کردن عاقبت به‌خیر نشدی، شدی قاتل اهل بیت (ع)! ولی گفتم مطمئناً خود نظر خانم بوده که من این نقش را بازی کنم؛ حالا نمی‌دانم واقعاً عاقبت به‌خیر شدم یا نشدم.
ضد قهرمانی که قهرمان شد
مجید امیری از دیگر بازیگران فیلم «اخت‌الرضا» در مورد حضورش در این فیلم گفت: وقتی وارد این فیلم شدم اصلاً نمی‌دانستم که وارد حس و حالی می‌شوم که شبیه هیچ حس و حال دیگری نیست و نکته جالبش این است که کم‌کم کاراکتری که من بازی می‌کنم در طول فیلم دچار تحول شخصیتی شده و همین اتفاق در کاراکتر و شخصیت خود من هم واقعاً در روزهای فیلمبرداری به مرور برایم بیشتر شد و این حس و حال خیلی جالب بود؛ یعنی زمانی که داشت می‌گذشت و من داخل کار بودم واقعاً آن جو من را گرفته بود و خیلی به ارایه کاراکتری که بازی کردم کمک کرد.
وی درباره نحوه ایفای نقش خود توضیح داد: این کاراکتر جنبه تاریخی ندارد، حتی اسمی هم ندارد و یک شخصیتی است که تخیل نویسنده است و من باید آن را به شکلی بازی می‌کردم که خیلی واقع‌گرایانه باشد. وقتی فیلم را برای اولین بار دیدم دچار هیجانی شدم چون اصلاً فکر نمی‌کردم چنین چیزی از آب در بیاید و خدا را شکر می‌کنم مردم هم راضی بودند و تا الان همه واکنش‌ها مخصوصاً روی کاراکتر من مثبت بوده است. دوستان لطف داشتند و می‌گفتند این کاراکتر در واقع در داستان فیلم اگرچه ضد قهرمان است ولی تماشاگر کاملاً با آن همراهی می‌کند.
مجید امیری ضمن ابراز اینکه عنایت و نگاه حضرت معصومه (س) را در طول این فیلم حس می‌کرده است اشاره کرد: درست است این اولین نقش سینمایی است که من داشته‌ام ولی در طول کار هیچ چیزی نبود که باعث شود من به چالش عمیقی بیفتم. این اتفاق برای من خیلی جذاب بود که همه چیز خیلی آسان پیش می‌رفت. ما یک سال بعد از فیلمبرداری فاز اول مجبور بودیم یک سری سکانس‌ها را در فاز ۲ فیلمبرداری کنیم و نگه داشتن راکورد آن حس و فضا با یک سال پیش واقعاً خیلی سخت بود ولی این چیزی که به عنوان معجزه می‌توانم از آن یاد بکنم این است که الان وقتی فیلم را می‌بینیم اصلاً مشهود نیست که یک سری سکانس‌ها یک سال بعد گرفته شده و آن قدر این فضاها در هم خوب تنیده شده است که چیزی جز معجزه نمی‌توان اسمش را گذاشت.
فیلم «اخت‌الرضا» روایت سفر حضرت معصومه سلام الله علیها از مدینه به قم را روایت می‌کند و محصول مشترک آستان مقدس حضرت معصومه (س)، عتبه حسینی (ع) و سازمان سینمایی سوره است.
کد خبر 5939597منبع: مهر
کلیدواژه: فیلم اخت الرضا سیدمجتبی طباطبایی سازمان سینمایی سوره حضور هنر ایران در جهان موسیقی ایرانی تئاتر ایران کارگردان تئاتر هنرمندان تئاتر کنسرت موسیقی سازمان سینمایی سوره فیلم کوتاه جشنواره فیلم ایدفا خانه سینما شبکه افق نقاشی انیمیشن فیلم مصلحت حضرت معصومه اخت الرضا اهل بیت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۹۶۸۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سرگذشت غم‌انگیز نخستین زن بازیگر سینمای ایران
دهم اردیبهشت‌ماه سالروز درگذشت بازیگری است که نه تنها به عنوان نخستین هنرپیشه زن ایرانی شناخته می‌شود بلکه از منظری دیگر او را اولین قربانی در ناتوانیِ بومی کردنِ تفکر مدرن در سینمای ایران می‌دانند. صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد بازیگر فیلم «دختر لر» پس از نقش‌آفرینی در نخستین فیلم خود آنقدر سختی دید که هرگز حاضر به تکرار این تجربه نشد.
نام روح‌انگیز سامی‌نژاد که متولد سال ۱۲۹۵ در کرمان بود، با بازی در نقش «گلنار» در فیلم «دختر لُر» برای همیشه در تاریخ سینمای ایران باقی مانده است. «دختر لر» نخستین اثر ناطق سینمای ایران است و در سال ۱۳۱۲ توسط خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا ساخته شد.
با پخش «دختر لر» در سینما‌ها که با استقبال فراوانی هم روبرو شد، سامی‌نژاد به شهرت رسید، اما بعد سرنوشت بسیار تلخی پیدا کرد.
فریدون جیرانی سال ۱۳۸۹ در دورانی که پخش یک مصاحبه با فریماه فرجامی بعد از سال‌ها بی‌خبری و با تصاویری تکان‌دهنده از این ستاره سال‌های دور سینما واکنش‌های تندی را به دنبال داشت، در مطلبی بیان کرد: زندگی بازیگران در سینمای ایران تلخ است و این فقط مربوط به سال‌های پس از انقلاب نیست. از ابتدای ورود سینما به ایران این سرگذشت تلخ تکرار شده است. ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۷۶ یک روز صبح به دفتر مجله سینما زنگ زدند و گفتند روح‌انگیز سامی‌نژاد مُرده است. من تا آن روز فکر می‌کردم روح‌انگیز سامی‌نژاد باید سال‌ها پیش مرده باشد.
به خانه خواهرش عالیه زند تبریزی زنگ زدم و دیدم خبر درست است. رفتم خانه عالیه زند تبریزی و فهمیدم سامی‌نژاد بعدازظهر چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۷۶ در سن ۸۶ سالگی در تنهایی مرده و روز پنج‌شنبه ۱۱ اردیبهشت در قطعه ۳۴ ردیف ۴۴ شماره ۴۶ در جایی گمنامی خاک شده است. رختخواب سامی‌نژاد وسط خانه بود. تنها میراث این اولین بازیگر سینما یک کیسه نایلونی بود و داخل آن یک بسته سیگار، یک شناسنامه و بروشور تانشده «دختر لر».
این کارگردان سینما همچنین گفته بود: من قبل از دیدن این میراث، تصویر سامی‌نژاد را در فیلم تهامی‌نژاد دیده بودم که گریه می‌کرد و دیگر هیچ. «ایران قادری» که یک روز سرشناس‌ترین بازیگر تماشاخانه تهران بود، چه شد؟ چگونه مُرد؟ چه کسی خبر داشت؟ و خیلی‌های دیگر. ریشه سرگذشت تلخ بازیگران در سینمای ایران را باید در جامعه‌ای جستجو کرد که نتوانسته است تفکر مدرن را بومی کند و در خود حل نماید. متاسفانه اولین قربانیان این ناتوانی بازیگران زن سینما بودند.
عباس بهارلو – مورخ و پژوهشگر سینما – در سال ۱۳۸۱ مطلبی درباره این بازیگر نوشته بود که در بخش‌هایی از آن آمده است: وقتی در سال ۱۳۱۲ فیلمِ «دختر لر» ساخته مشترک خان‌بهادر اردشیر ایرانی و عبدالحسین سپنتا، که صدیقه سامی‌نژاد در آن نقش «گلنار» را بازی می‌کرد، در تهران نمایش داده شد، در میان مردمی که برای بار نخست سیمای یک زن ایرانی را بر پرده سینما دیده بودند واکنش‌های ناگواری برانگیخت، که به‌درستی روشن نیست ــ و احتمالاً هیچ‌گاه نیز معلوم نخواهد شد ــ که آیا خانم صدیقه سامی‌نژاد تصوری از آن واکنش‌ها در ذهن داشته است یا خیر، و آیا اگر می‌داشت حاضر به ایفای نقش در آن فیلم می‌شد؟
گفته می‌شود که در آن مقطع آوانس اوگانیانس نیز کوشش‌هایی را در زمینه ساخت فیلم انجام می‌داد و در این‌باره بهارلو ادامه داده است: به‌موازات فعالیت‌های سخت‌کوشانه اوگانیانس در ایران، عبدالحسین سپنتا و خان‌بهادر اردشیر ایرانی نیز برای ساختن نخستین فیلم مشترک در هندوستان در جست‌وجوی بازیگر زنی بودند که زبان فارسی بداند و نقش «گلنار» را در فیلم «دختر لر» بازی کند. تا قبل از دوره پهلوی‌ِ اول بازی زنانِ مسلمان در نمایش‌ها و تعزیه‌ها ممنوع بود و بازیگران زنی که در این سال‌ها در فیلم‌های اوگانیانس و مرادی ایفای نقش می‌کردند مانند مادام سیرانوش، لیدا ماطاوسیان، ژاسمین ژوزف، زما اوگانیانس و آسیا قسطانیان (کوستانیان) از بانوان ارمنی بودند که اکثر آنها از صحنه تئاتر به سینما آمده بودند، به‌همین دلیل موانع کم‌تری بر سرِ راه خود داشتند.
سپنتا موفق شد صدیقه (روح‌انگیز) سامی‌نژاد، همسر یکی از کارکنان کمپانی امپریال فیلم بمبئی، را که از سیزده سالگی از کرمان به هندوستان رفته بود مجاب کند و با این توضیح که نام او به‌عنوان نخستین بازیگر زن در تاریخ سینمای ایران ثبت خواهد شد ــ که شد ــ موافقت او و شوهرش، دماوندی، را برای بازی در فیلمش جلب کند. بدین ترتیب گروه هندی ـ ایرانی عبدالحسین سپنتا و اردشیر ایرانی کار خود را در هندوستان آغاز کرد. «دختر لر» نخستین بار در سی‌ام آبان ۱۳۱۲ در دو سینمای مایاک (دیده‌بان) و سپه بر پرده آمد، و نمایش آن، سال بعد از دوم مردادماه ۱۳۱۳ در سینما مایاک تکرار شد، و پس از یک ماه از چهارم آذر نمایش آن در سینما سپه به مدت پنجاه روز ادامه یافت.
سپس با یک دو هفته وقفه در همین‌سینما از نو بر پرده رفت. استقبال از فیلم بسیار پُرشور بود و حتی «مادر بزرگ‌های خیلی پیر» هم رفتند تا سرگذشت «دختر لر» را به‌چشم ببینند. ایفای نقش گلنار در «دختر لر» موجب شد که صدیقه سامی‌نژاد چنان انگشت‌نما و زبانزد خاص و عام شود که هم با دشنام روبرو شد و هم با تشویق برخی مردم در شهرهای مختلف.
سامی‌نژاد در سال ۱۳۴۹ یعنی ۳۷ سال پس از نمایش «دختر لر»، در مستندی از محمد تهامی‌نژاد با نام «سینمای ایران از مشروطیت تا سپنتا» حضور یافت و به روایت زندگی دشوار و پر از رنج خود پرداخت.
از تهامی‌نژاد نقل شده است: اغلب به‌طور کنترل‌نشده‌ای می‌خندید و در حالی‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود به من گفت که هنگام اقامت در هند ایرانی‌های متعصب او را مورد ضرب‌وشتم قرارمی‌دادند و حتی بطری به‌طرفش پرتاب می‌کردند. به‌طوری‌که همواره مجبور بود همراه با محافظ از استودیو امپریال فیلم خارج شود.
درباره این چهره مستند دیگری با نام «روح‌انگیز سامی‌نژاد» به کارگردانی مجید فدایی نیز ساخته شده که در ارتباط با زندگی نخستین بازیگر زن سینمای ایران و ایفاگر نقش «دختر لر» است.
سامی‌نژاد در حالی در ۸۰ سالگی از دنیا رفت که خاطرات زیادی از دورانی که «دختر لر» ساخته شد و حواشی پیرامون آن بازگو نشد. فریدون جیرانی که مطالعات زیادی درباره تاریخ سینما دارد، با بیان اینکه چنین اتفاقی فقط مختص نخستین بازیگران سینما نبوده، در مصاحبه‌ای با ایسنا گفته بود: بسیاری از بازیگران سینما، حرف و تاریخ سینما را با خود به زیر خاک بردند. من بار‌ها به آنها گفته بودم که اجازه بدهید این اطلاعات به نسل‌های دیگر انتقال داده شود، اما بسیاری از آنها به این موضوع توجه نکردند.
قدیمی‌های معروف، بریده‌اند و سعی می‌کنند که صحبت نکنند، چون معتقدند سال‌ها به آنها بی‌لطفی شده است و دل پرگلایه‌ای دارند. مثل ناصر ملک مطیعی که من یک بار از او دعوت کردم تا به خانه سینما بیاید و درباره «چهارراه حوادث» (فیلمی به کارگردانی ساموئل خاچیکیان) صحبت کند و هرچه اصرار کردم موافقت نکرد. فردین هم دق کرد، در حالی که می‌توانست بازی کند.
در یکی از برنامه‌های تلویزیونی هفت، بعد از سال‌ها آقای افخمی گفت که اگر به تاریخ سینما مراجعه کنید می‌بینید که بعد از فیلم «گنج قارون» تعداد سینماهای تهران افزایش پیدا کرده است بنابراین نمی‌توان نقش فردین را در تاریخ سینمای ایران انکار کرد، اما سال‌ها تلاش شد که این نقش را انکار و حذف کنیم، اما نتوانستیم. برای همین بعد از فوت او تشییع جنازه باشکوهی شکل گرفت. او می‌توانست بازی کند، چرا بازی نکرد؟ اگر بازی می‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد؟ در سینمای سی سال اخیر که علی بی‌غمی وجود نداشت، می‌توانست نقش یک پدر را بازی بکند.
منبع: روزیاتو
tags # بازیگر سینما ، سینما سایر اخبار
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند